Lombok, 12/09/10 - 17/09/10 (part 1)

Lombok, het kleine broertje van Bali, ongeveer 70 km breed, en telt bijna meer vulkanen dan dat er mensen wonen.  Vanop de ferry kan je de kustlijn met de bergen al zien opdoemen... graaf zicht.

We zijn laat in de avond aangekomen en hebben in het donker een 1,5 uur durende taxirit afgelegd naar onze eindbestemmimg... de beach bungalows "Seeger Reef", in Kuta.  Eenmaal aangekomen ploffen we onze rugzakken neer en horen dat er een feesje aan de gang is in de bar naast onze bungalow. ... ja, wie niet slapen kan moet dan maar gaan feesten, zeker ?  we gaan eens checken.

De 'ofshore'-bar is een voltreffer, leuke plek met leuke mensen, een live bandje dat bekende nummers van zowat alle mogelijke genres covered.  en de sfeer zit er dik in.  Twee pintjes later staan wij te shaken op de dansvloer .  We leren een groepje amerikaanse surfers kennen.. yeah bro, that's rad. soooo awesome. En ook de locale bevolking komt met ons kennis maken.  Kuta Lombok is in tegenstelling tot Kuta Bali maar 2 straten groot en helemaal niet zo toeristisch.  Dus als er nieuwe gezichten opduiken hebben ze dat hier wel direct gemerkt natuurlijk.  Het feestje eindigt in de vroege uurtjes, en de volgende dag zien we eindelijk eens bij daglicht waar we beland zijn...  het aards paradijs !!!

Onze bungalows liggen op 50 m van een hagelwit strand in een prachtige blauwe baai.  Overal zie je hutjes uit stro,  palmbomen, kronkelige wegen tussen de bergen, plantages en rijstvelden, koeien en geiten langs de kant van de straat,  en ga zo maar door.  Hier geen betonnen bunkers en met hotels volgebouwde drukke straten zoals in Bali... Lombok is wat Bali denk ik 20 jaar geleden was.  En geloof het of niet, maar er is zelfs niet eens een bankcontact in Kuta lombok (!).  Voor geld af te halen moet je naar Praya , de eerste "stad" die je tegenkomt, ongeveer 45 min rijden. 

wij hadden gehoord dat Lombok ook aantrekkelijke surfspots heeft, dus wij op zoek.. maar dat bleek nu even niet zo simpel te zijn.  In Bali kom je de ene surfschool na de andere tegen, en je hoeft gewoon een plank te huren, de dijk over te steken en het water in te wandelen.   Hier in Lombok niks van da.  De surfspots liggen hier verspreid in verschillende baaien en de meeste zijn reef breaks, dus niet echt geschikt voor beginners zoals wij.  Om te beginnen hebben we vervoer nodig... eerst dus op zoek naar 2 scooters.  Dan hebben we een locale gids nodig die met ons meegaat naar de plaats in kwestie.  We dachten dat effe snel aan onze amerikaanse surfbudy Marcus te gaan vragen, maar de plek waar hij ons naartoe gebracht heeft viel gewoon niet te surfen, low tide en reefbreack... vergeet het maar. ik wil liever niet met mijn vel over het ruwe koraal schuren.  We zijn teruggedraaid zonder in het water te gaan. Dag 1 was dus een hoop gehussel zonder enig resultaat. 

Volgende dag besluiten we het beter aan te pakken, en stappen Kimensurfshop binnen... en huren daar 2 boards + gids die ons naar Selong Blanak breng, de enige beachbreak in de omgeving.  De rit daarheen was al een avontuur op zich.. 40 min over de meest erbarmelijke weg die ik ooit gezien heb... alsof er een convooi gepantserde tanks gepasseerd was.  Je moet hier echt zigzaggen tussen de kraters in de weg, en af en toe is er gewoon geen weg meer.   Een hele opgave voor Kim, die toen nog niet zo vertrouwd was met hare brommer, en het ging best wel vlotjes, tot het moment dat we een beek moesten oversteken met nogal eigenaardig uitziende kleine beestjes met klauwen, brrrr.  Onze gids, Molee,  bracht eerst mijn brommer met de twee surfboards erop naar de overkant.  Ik dacht van ik spring hier wel effe over, maar beland midden in de beek ...en ik had die beesten dus ook nog niet gezien, totdat ik er midden in stond... tot overmaat van ramp drijven mijn slippers weg met de stroming dus ik al gillend op mijn blote voeten erachter aan tussen die beesten door.  Molee lag strijk van het lachen.  Kim blijft in shock staan aan de andere kant van de beek.  Uiteindelijk geraakt ook zij erover, en als we een kwartier later op ons paradijselijk surfstrand aankomen is alle horror direct vergeten.  Een prachtige baai voor ons alleen !  ... daar kan je in Kuta bali alleen maar van dromen, de line up is daar nog drukker dan de rij wachtenden aan de kassa van de GB om 18.00 s'avonds.  Een paar uur later doodmoe maar heel tevreden naar huis gebotst en gehobbeld over diezelfde rampzalige weg.

.... more to follow soon ! .... x x x