Nha Trang, 27-28-29 dec

allereerst, ik ben mijn camera kwijtgespeeld en heb dus geeeeen foto's meer van Nha Trang.. echt super jammer! want er zaten echt leuke pics tussen. Dus,  deze keer helaas geen plaatjes, maar hier komt 'the story' :

Nog een beetje brak van de rit stap ik s'morgens uit de bus, en my god, wat ben ik blij om weer vaste grond onder mijn voeten te voelen.  Een half-gestoorde chauffeur die al zigzaggend van het ene rijvak naar het ander slingert, tussen de motorbikes, auto's en andere bussen door.  Ik ben  ondertussen al wel een beetje gewend geraakt aan de vietnamese rijstijl, maar ben toch steeds opgelucht als ik heelhuids op m'n bestemming aankom.

En buiten de flamboyante rijstijl van die cowboy achter het stuur was er nog een ander probleem : diefstal.  Het koppeltje dat naast mij zat kwam tot de niet zo prettige conclusie dat hun 2 netbooks, camera, geld en gsm s'morgens verdwenen waren.  Beetje eng om te beseffen dat je compleet kaalgeroofd kan worden terwijl je ligt te slapen.  Ik was dan ook opgelucht dat er bij niets verdwenen was.

De eerste indruk van Nha Trang beviel mij al direct een pak beter dan van Danang.  Ok, het is eveneens een stad met druk verkeer, afval op straat en zakkenrollers die als muggen om je heen zwermen. Maar het is een pak kleiner en minder chaotisch dan Danang.  Na een paar straten gelopen te hebben, kom ik recht op de zee uit.  nice.  dit is wel degelijk the place to be.  In een mum van tijd vind ik een goedkope hostel, een surfclub op het strand en loop ik een paar bekenden tegen het lijf.   Jack, Will en Ben ken ik al van in Hanoi.  En iets later krijg ik een telefoontje van Ghijs, die ook net aangekomen is.

S'avonds wordt het tijd om het nachtleven te ontdekken... en daar hoef ik helemaal niet ver voor te lopen.  De eerste bar is letterlijk 50m voor mijn deur, de volgende is om het hoekje, en de laatste is nog een paar stappen verder op het strand.   Ik ga mij hier dus al niet te moe moeten maken.  In zekere zin heeft Nha Thrang iets weg van Vang Vieng in Laos... alle toffe bars zijn op wandelafstand en men volgt een vast traject, te beginnen in de Green Apple, dan naar de Why Not bar om vervolgens in de iets chiquere Sailing Club te belanden, en daarna, voor de doorzetters, afterparty in de Oasis.

Mijn avond begon in een klein gezellig restaurantje waar 'boar' (bear), lizadr (lizard) en crokodol (crocodile) op het menu staat.  Ik zat nog geen minuut neer of twee gasten nodigden mij uit om bij hun aan tafel te komen zitten.   Iets later duikt ook Ghijs op, en breidt onze tafel weer wat uit.  Na een lekkere hap exotisch wild (gefrituurde crokodol) verplaatsen we ons naar de Green Apple om de hereniging met Jack, Will en Ben, onze collega-open-tour-bus-trippers uit Hanoi te vieren.

Een paar uur later (eureka, we zijn al tot in de derde bar geraakt) belanden we in de Sailors Club.  Dit is een fancy etablissement met veel glitter en glamour, fraaie inrichting, echte bloemen op de tafels, en zeepjes en handdoekjes in de wc's.  Niet zo direct een backpackers tent, maar de ambiance is hier ongeevenaard.  De bar zit stampvol, een goede dj on the decks, en de dansvloer vol wacko's die compleet uit de bol gaan.

Recht evenredig met het hoge fun-gehalte, is helaas ook de hoge prijs van de drankjes.  Een pintje kost hier echt 4 x de normale prijs.  wat een afzetters.  Ik doe mijn beklag tegen de eerste de beste kerel die naast mij stond.  Dat bleek Alex uit Canada te zijn, hij was ook compleet geshockeerd door de belachelijke prijzen hier, ... en hij had dorst.  That makes two of us then.  We besluiten een Belgisch-Canadese boycot tegen de sailors club te lanceren en om onze actie te staven gaan wij onze pintjes buiten op straat kopen, ... voor 20 cent.

Al snel vinden we 2 vietnamezen in een hangmat met een uitgebreid assortiment drankjes te koop.  En de 15.000 dong pils smaakt even goed als de 60.000 dong variant die je in de Sailing club gepresenteerd krijgt.  We beginnen een nachtelijke babbel met die mannen, en proberen een beetje uit te vissen wat ze zoal doen in het leven.  Een van hen droeg een helm, dus ik vroeg of hij mss bang was om uit de hangmat te vallen.  Hij antwoordt dat hij die draagt omdat z'n hoofd pijn doet.  Huh ?? ok, ik vraag verder en kreeg het trieste verhaal te horen wat hij had meegemaakt.

Een paar jaar geleden heeft hij een ongeluk met de motorbike voorgehad, en is zonder helm keihard met z'n kop op de stenen geknald.  Hij herrinnert er niet veel van, maar hij heeft in het hospitaal gelegen en is geopereerd geweest.  Hij nam zijn helm af en toont een groot litteken over zijn vervormde schedel.  De operatie was levensnoodzakelijk en die hebben ze daarom dan ook direct uitgevoerd, maar de jongen heeft geen geld voor pijnstillers, en kan het zich ook niet veroorloven om bij de docter op controle te gaan.  Hij loopt dus nu al 2 jaar rond met zware hoofdpijn en duizeligheid.  Zelfs de wind doet soms zeer aan mijn oren, zei hij.  En zijn helm draagt hij bijna altijd omdat het hem een fijn en beschermend gevoel geeft.

Alex en ik zijn onder de indruk van het verhaal.  We beseffen dat de mensen op straat soms echt een hard leven leiden, ook al tonen ze het vaak niet.  Deze gast had even goed op straat kunnen zitten bedelen met z'n vervormde schedel, maar in plaats daarvan kiest hij ervoor om de hoofdpijn te negeren en op straat drankjes te verkopen tot laat in de nacht.  De schulden die hij heeft opgebouwd door de operatie heeft hij nog lang niet afgelost, en voor de rest heeft hij het ook niet erg breed.  Dit verhaal heeft ons wel degelijk geraakt en compleet ontnuchterd  gaan we naar huis.  Een reality check van de bovenste plank.

De volgende dag ben ik vroeg uit de veren.  Today is surfing day ! om 08.00 sta ik paraat in de surfclub.  ik heb een surftripje beboekt naar Long Beach, ongeveer 25 km buiten Nha Trang.  Onverwacht duikt er nog een tweede persoon op, Nick uit Australia.  Hij heeft nog nooit gesurft en wou het graag eens proberen.  Nick is een zalige kerel.. hij is supergrappig en z'n sappig australisch accent is echt hilarisch.  Longbeach is een afgelegen strand, geen kat te bespeuren, enkel seafood tentjes en ... een woeste zee met dichtslaande golven.  shit, zo macheert da ni he.  Ik probeer er dan toch maar het beste van te maken, maar tegen de middag viel er echt niet meer te surfen en ben ik dan maar terug gegaan.

Een beetje teleurgesteld van het mislukte surftripje (ik ben al sinds Bali aan het uitkijken om nog eens een lekker golfje mee te pikken) kijk ik wat ze in de surfclub verder nog op het programma hebben staan.... en mijn oog valt op wakeboarden.  nog nooit geprobeerd maar de laatste 7 letters van dat woord komen me bekend voor :-)   Aan de toog tref ik nog een gast, Zel ('yeah, my mother must have been spaced out when she gave me that name') uit Canada, en hij zag het wel zitten om een boot te delen.  1 boat, 2 people, a board and a pair of waterskies... en een gekke vietnamees aan het roer die loopt, eet en lacht als een aapje.  Ik bedoel dit echt niet kwetsend, maar ik zag in deze gast echt een enorme gelijkenis met onze primaten.  Net Mowgli uit Junglebook.

Het wakeboarden ging super...a piece of cake.  Van de tweede poging stond ik recht en ben maar een paar keer gevallen.  Zel daarentegen vloog wel iets vaker uit den bocht.. die skieers toch, he  :-p  Het laaste stuk was het allergraafste.  Normaal mogen we enkel in een beschutte baai wakeboarden, en als we klaar zijn moet iedereen terug de boot in om een stuk over open zee te traverseren om dan terug in de jachthaven te geraken.  Ik was als laaste aan de beurt en monkey man vroeg me of ik het stuk naar huis liever in de boot wou zitten of erachter wou hangen.  Allrighty, ik nam de uitdaging aan en heb zonder vallen een paar kilometer open zee met dikke vette golven getrotseerd,  de max !!   Moe maar voldaan ben ik in de jachthaven aangekomen.

Ik was s'avonds echt kapot van dit dagje waterfun, en ging dus maar eens vroeg gaan slapen...  totdat mijn geliefde medereizigers daar een stokje voor kwamen steken.  We trekken er weer op uit met dezelfde party-gang als gisteren, maar deze keer met trans-atlantische versterking van Nick en Zel, en een delegatie stoere vikings uit Noorwegen en Denemarken. 4 kerels, echt beren van gasten, die samen minstens 500 kg wegen... maar alle 4 stuk voor stuk hilarische figuren en echte sterren op de dansvloer.  Brittney Spears en Beyonce kunnen er nog iets van opsteken.

Vooral de 2 meter grote viking met de hanekam bleek ook nog eens een ster aan de paaldans-paal te zijn.  Ik wil bij deze nog eens even benadrukken hoe verschrikkelijk jammer het is dat ik mijn foto's kwijt ben, want die beelden had ik julie echt willen laten zien...  een veel te klein podium met een gammele paal, een klein vietnamees danseresje dat niet weet wat er gebeurt, en een gigantische viking die als een tornado wijdbeens rond de paal zwiert, eindigend in een charmante pose, ondersteboven met z'n benen rond de paal geklemd... words can not discribe this image.

De volgende dag meten we de schade op en zien we wie het slagveld overleefd hebben... 4 trouwe militanten, Nick, Alex, Ghijs en ikzelf,  zitten met een kater van jewelste aan het ontbijt.  We zijn nogal brak, maar toch besluiten om maar eens niet in de hangmat te kruipen, en iets leuk te gaan doen : we gaan een pretpark bezoeken !

'Vinpearl Island' noemt dit oord van plezier, en het is een combinatie van Aqualibi, de Sinksenfoor, Metropolis en Seaworld .  Je vind er rollercoasters, draaimolens, cinemazalen, een game-hall, waterslides, botsauto's, een rodeostier, een golfslagbad, en nog veel meer.   Het hele complex is op een eiland gebouwd dat net voor de kust van Nha Trang ligt, en is enkel bereikbaar via een kabelbaan.  Meestal als ik in een kabelbaan zit zie ik sneeuw, boomtoppen en berghutten onder mij.  Deze keer waren het golven, rotsen en vissersbootjes.

We hebben ontdekt dat een ritje in de rollercoaster eigenlijk de beste manier om een kater te overwinnen is... je moet kwaad met kwaad bestrijden, nietwaar ? Als een stel uitgelaten kinderen in een speelgoedwinkel liepen we daar rond, van de ene molen op de andere, van halsbrekende waterslides (echt te zot !) naar ronddobberen op de 'lazy river'.  En als afsluiter bezochten we een prachtig onderwater aquarium met haaien, schildpadden en een paar honderd verschillende vissoorten... echt heel mooi.

Nha Trang was echt geweldig. De afgelopen 3 dagen zijn echt voorbij gevlogen.  Time flies when you are having fun.   Veel cultuur heb ik niet gezien, maar ik heb ondertussen ook al wel een beetje mn buik vol van tempels, boeddha's en begeleide tours.  Dus Nha Trang was puur fun, party en ontspanning, en ik heb er ten volle van genoten.   Maar het is tijd om te vertrekken, want ik heb met Eline afgesproken in Mui Ne op 30 december, om samen nieuwjaar te vieren.