Halong Bay , 13-14-15 dec.

Halong Bay telt niet minder dan 3000 karstenen rotseilandjes, van heel klein tot heel groot, die loodrecht uit de zee oprijzen.  Wind, regen en golven hebben het zachte kalksteen uitgesleten, zodat diepe spelonken en grotten zijn ontstaan  Het water is er azuurblauw, de eilandjes zijn weelderig begroeid en in de lucht circelen grote adelaars.  Je ziet ze s'morgens op vis jagen. Halong Bay is echt adembenemend mooi. 

Op het water drijven kleine dorpjes. Een aaneenschakeling van kleine hutjes op vlotten. ongelofelijk dat hier effectief mensen wonen.  Ze roeien van het ene huisje naar het andere, en leven van de visvangst, zoals echte zeezigeuners.  Op hun vlotten houden ze zelfs honden, en op een bepaald moment hoorde ik zelfs een schaap bleiren.   

Onze trip duurt drie dagen,  de eerste dag brengen we op de boot door. Niet zomaar een boot maar een prachtig "jonk", een traditioneel vietnamees zeilschip uit hout.  Tegenwoordig hebben ze allemaal een motor, maar de hoge masten met witte en bruine zeilen geven je een echt "pirates of the caribean" gevoel.  Onze kajuit is supergezellig, het eten op de boot geweldig (zeker na een week op streetfood geleefd te hebben in Hanoi), en het gezelschap viel ook supergoed mee. 

We hadden 2 hilarische australiers aan boord, Akira en Cain, waar we de hele tijd dubbel van het lachen mee lagen,  een Nederlander, Gijs, die we al in Hanoi hadden leren kennen, de australische Jasmine, een paar fransmannen, een ỉerse chick met een zwaar iers accent, en dan nog een groepje meisjes die maar 1 dag van de 3 geboekt hadden en die vrij snel weer weg waren.  

En dan zat er nog een iets ouder frans koppel met een dochtertje van 1,5 op de boot.  Het werd snel duidelijk dat ze daar niet echt op hun plaats zaten. Ze hadden niet gerekend op een boot vol twintigers die s'avonds compleet los gingen tijdens de karaoke, en wij waren niet zo opgezet met het ochtelijk geschreeuw van de kleine Salome (arm kind, wat een naam). 

Het weer was helaas ook niet zo schitterend, maar het is dan ook december ... hartje winter.  We moesten ons tevreden stellen met een waterig zonnetje dat vaak achter de wolken schuil ging en een nog aanvaardbare 15 graden...  net warm genoeg om te kunnen zwemmen, alhoewel het toch een frisse duik was.   onze boot telde 3 verdiepen, en ik ben van het middelste afgesprongen... een metertje of 6 hoog. was wel kicken. Van het bovenste verdiep springen leek echter geen goed idee.  Tenzij je graag je benen wil breken.

We zijn ook tussen de rotseilandjes doorgekajackt, met een omweggetje door een van de drijvende dorpen, en vlak voor aankomst zagen we onze kans schoon een poging te wagen om de fransmannen zijdelings te enteren. Helaas vanwege het gewicht van beide heerschappen lukte het ons niet ze te laten kapsijzen. ietsje te veel pain au chocolats, denk ik.  We besloten dan maar om onze oorlogsvloot richting homebase te peddelen, want het getier van de gids deed ons vermoeden dat iedereen op ons zaten te wachten.

Op een van de eilanden hebben we een hele mooie grot bezocht.  Deze grot rijkte zeer diep, vol stalagmieten en stalagtieten, en grote hoge ruimtes ... hier hebben vroeger piraten zich schuil gehouden.  ik kon me al voorstellen hoe ze hier ooit rondgelopen moeten hebben, hun wapens , rum en een grote schatkist vol goud streng bewaakt.  Piraten ben ik helaas niet tegengekomen.. wel een massa toeristen die telkens in de weg staan als je een foto wil nemen. 

Na het bezoekje aan de grot ging het richting Cat Ba eiland, het grootste eiland van Halong Bay.  Hier is een dorp gevestigd, met een paar hotels, een markt, een school, en alles erop en eraan.  Per fiets zijn we door een natuurreservaat gereden, om nog een tweede grot te gaan bezoeken, maar deze keer van een heel andere aard.  Tijdens de vietnam oorlog was hier een hospitaal gevestigd.  Een netwerk van ondergrondse kamers, met badkamers, een zwembad en zelfs een cinema zaal,.  Volgens onze gids zou Ho Chi Min zelf hier ooit nog verbleven hebben, en zijn kamer wordt als het heiligste der heiligdommen beschouwd.  We mochten er dan ook niet in.

Na Cat Ba hebben we koers gezet naar Monkey Island.  Een mooi klein eilandje met wit strand, palmbomen en apen (uiteraard).  Op het strand een bungalow complex van bamboo hutjes.  Mooi van ver, maar van dichtbij zag het er een beetje verwaaid uit.  Er was klaarblijkelijk in oktober een typhoon overgeraasd, en ze waren nog bezig om alles terug op te knappen.  Hier hebben we niks gedaan, behalve luieren op het strand.  Mocht wel, want zo'[n tour volgt een strak schema en de vietnamezen zijn gek op regeltjes volgen en laten volgen.  We waren blij dat we eens even konden doen waar we zin in hadden.

De volgende morgen zijn we teruggekeerd naar Hanoi, en het bleek net goed getimed want toen we de boot instapten begon het te regenen !  Terug in de haven zagen we de beteuterde gezichten van de nieuwe lading toeristen die niet erg blij waren met dit weer.   Tegen de namiddag waren we terug in Hanoi, en dezelfde nacht nog zaten we al op de sleeper train naar Sapa.