van 6 m diep .. naar 2300m hoog

hey !

er is weer een week voorbij , dus heb heel wat te schrijven ...

maandag avond was afscheidsfeesje voor Timo, .. geen crowdy bar of club maar een BBQ'ke onder vrienden op een prachtig stukje afgelegen strand onder de volle maan. .. vuurtje, vleesje, drankje, digeridoo en djembe... heerlijk.

de volgende dag eindelijk gaan duiken.  heb geen volledige cursus gevold, maar enkel een "discover scuba dive', dat is een initiatieduik van 6 m diep van Padi.  Komt er eigenlijk op neer dat ik de voornaamste uitleg krijg over de basisregels, uitrusting en onderwater-gebaren-taal ... en daarna met begeleider (nathalie uiteraard) het water in.  Nath stuurt en regelt alles, ik moet eigenlijk gewoon genieten van de prachtige onderwaterwereld en af en toe niet vergeten te trappelen en ademen.  was echt mooi.

Dan s avonds de tegenovergestelde richting uit.. van 6 m diep naar 2300m hoog. In de bergen, daar voel ik mij thuis.  Ben met Zack, grappige Canadees van in het camp, om 23.00 naar Mount Sinai getrokken om daar s nachts naar de top te klimmen, en dan smorgens te kunnen genieten van de zonsopgang .  Mount Sinai is de berg waar Mozes zn stenen tafels heeft gaan halen. en daarna zag hij een stuik in de fik schieten.  Reden genoeg om er een bedevaart oord van te maken volgens sommigen en het resultaat is dus dat elke nacht honderden toeristen die tocht naar boven maken.

Maar believe me, t'is ni van de poes. om 02.00 stonden we aan de voet van de berg .. om 04.30 boven op de top... 2,5 uur hiken valt op zich nog mee maar het laatste deel was geen wandelpad meer maar een klimtocht van de ene steen naar de andere. Overal langs de weg bedouinen die kamelen willen aansmeren ; "hello, miss .. want camel ? camel ? you need camel ?  camel? camel ? blanket ? matress ? water ? thea ? wanna buy stones ? "  Pls shut the fuck up, ik wil geen kameel en geen deken of matraske en ik kan geen stenen meer zien.  een fris pintje zou ik anders wel willen .

Eens boven heb ik echt wel de allermooiste zonsopgang ooit gezien. prachtig.   Toen zag ik ineens in wat voor een woest landschap ik mij bevond.. en hoeveel honderden mensen hier rondom mij waren.

ik dacht dat het zwaarste dan wel achter de rug ging zijn, maar de tocht naar beneden was veradelijk.  Eens dat die zon op is, begint die namelijk hard te branden. je zit daar ook wel midden in de woestijn, he.  De beelden van de kinderen langs de weg bleven wel hangen.  gekleed in lompen, onverzorgd, haren in de knoop, ze kwamen bedelen voor geld en eten.   arme dutskes, zouden ze ooit naar school gaan ? wat voor een toekomst bied een klein bedouinen dorpje in de the middle of nowhere in de bergen ? wat als ze later ooit in cairo belanden , zonder opleiding, totaal onvoorbereid op het stadsleven ... het is survival of the fittest.

en over Cairo gesproken ... dat is de volgende halte.    Tegen 12.00 s middags was ik terug thuis in het camp ... tegen 22.00 zat ik met Nath op de nachtbus naar Cairo.  OK, zo'n nachtbus ... een avontuur op zich, kan het u verzekeren.  Het zijn om te beginnen oude afgedankte bussen van bij ons, met een moteur die meer lawaai maakt dan een vliegmachien, en met een chauffeur die al zig zaggend tussen de autos brommers en kamelen volle gas naar cairo sjeest.  Het had iets weg van Paris-Dakar.  Ik was in ieder geval blij dat we vanachter zaten om in geval van een accident niet als levende buffer te dienen.  

S' morgens tegen een uur of 5 was het van jan.  ik voelde de bus bruut remmen, luid claxoneren, en dan al zigzaggend doorsjeesen zoals gewoonlijk , en toen ik uit het raam keek zag ik achter ons in het midden van de snelweg een auto compleet pert totale ... de bestuurder zat verdwaasd aan de kant van de weg, gehavend en bebloed.  En er stond ongeveer 30 man rondom hem en het wrak te koekeloeren.. die mensen stonden wel midden op de autosnelweg.  Ambulance en politie niet te zien.  zo gaat dat hier dus in egypte.

... volgende hoofdstukje over Cairo volgt spoedig ...

grtjs, Mich x