to travel or not to travel ....?

18/9 :

Terug in Padangbai, Bali.  Hier sta ik dan op een "keerpunt"... eigenlijk was het plan om in Padangbai afscheid te nemen van Kim, die binnen 5 dagen terug naar huis vliegt en haar laatste dagen nog in Kuta wil doorbrengen.  Ik zou mijn moter bike terug van stal halen en verder richting oostkust trekken...  maar ik twijfel... heb meer zin om mee naar Kuta te gaan voor het welvertrouwde "surf-party-chill-eat-sleep-surf again"- leventje, dat mij zo goed bevalt.  Uiteindelijk heb ik nog een maand de tijd .. dus ik besluit om met my sista terug naar crazy Kuta te trekken om daar haar laatste dagen in Bali uitbundig te vieren.

We vestigen ons deze keer in Legian, dat ligt vlak naast Kuta , op wandelafstand van het uitgaanscentrum, .. maar toch iets rustiger en beter qua accomodatie.  Ik heb nog 5 surflessen te goed, dus begin er direct de volgende dag aan.  Maar afzuip... regen en wind ... er zijn bijna geen golven, ik moet hard tegen de wind in peddelen om er toch maar eentje te kunnen paken en mijn schouder protesteert .  Heb de les zelfs vroegtijdig moeten afbreken wegens pijn en overbelasting. kutdag, kutweer, en in een kutbui ga ik naar huis.  Ik verveel mij en weet niet wat gedaan.. heb geen zin om bekenden op te zoeken en nog minder zin om nieuwe mensen te leren kennen.   Begin er aan te twijfelen of ik het surfen wel kan volhouden of niet.  Misschien beter iets anders zoeken ? kite-surfen misschien ? is half surfen half boarden, en je moet er niet voor peddelen... maar dat kost dan ook weer zo veel geld. en mss krijg ik even goed weer last van mijn schouder.  gaan vissen dan maar.  ja, geweldig.

19/9 :

19 september.. een mijlpaal.  Het is exact een maand geleden dat ik vertrokken ben.  Ik zie papa daar nog staan op de luchthaven... miss you, daddy... en mama ook! ...  Kan niet geloven dat er al een maand voorbij is. En toch, als ik even terugblik in mijn dagboek, zie ik dat ik toch al veel gedaan heb,... Egypte onder andere, dat is precies al een jaar geleden. time is a strange thing.

S'avonds met Kim naar de reggea-bar, daar treffen we nen coole ouwe pee van een jaar of 60, die als een jong veulen op de dansvloer staat te shaken.  Hij komt zich voorstellen met de blijde melding dat hij in de jaren 70 Bob Marley heeft ontmoet,  dat hij vier vrouwen heeft waarvan de jongste ongeveer zo oud moet zijn als ik, dat hij mijn haar mooi vind, en of hij mij of facebook mag toevoegen ... euh, say what ? kan er iemand den bompa zijn pillekes geven, aub.

de volgende morgen wordt ik ziek wakker.. combinatie van kater en sinusite.  De drankskes van gisterenavond en dat surfen in wind en regen moet den boosdoener zijn geweest. Mijn schouder doet trouwens nog altijd zeer ! Er zit dan niks anders op dan heel de dag in mijn bed te blijven liggen , en s'avonds terug op stap te gaan.  We leren twee gasten kennen in de warung waar we altijd gaan eten.. Viktor, een zweed met Sri Lankaanse roots, die volgende maand naar Thailand trekt voor te trainen voor een muay thai kamp, en Marcel, an all-amercian-all-California-beachboy, amerikaanser vind je niet.   Met die twee duik ik het nachleven in, en dat eindigd weer zoals ik vanmorgen begonnen ben : met ne serieuse kater.

23/9 :

t"is zover ... last day with Kim ... sista, i'm going to miss you  !!

s'morgens samen nog een laatste surfsessie , en tegen de middag breng ik haar naar de luchthaven, waar we hebben staan janken alsof er just iemand gestorven was.  Ik rijd terug naar huis en hoor een vliegtuig opstijgen... have a save trip home, girl, and thanks for the great times... love ya !!

24/9 :

joepie, mijn schouder macheert terug.. het werd tijd, na 5 dagen rust ! ... dus ik terug de golven in, gelukkig als een kind.   Maar als ik de surf-forecast check verschiet ik effe ...de komende dagen voorspellen ze 'a big swell' en golven van een dikke 2,5 meter, slik.  Dat is toch niet zo groot, hoor ik u mss zeggen, maar zie maar eens zo ne muur van water op u afkomen en vlak voor uwe neus breken.  pure zelfmoord, voor een beginner als ik tenminste .  Gelukkig besluit onze coach, Baron, om niet op Legian beach te gaan surfen, maar een trip te maken naar jimbaran, een meer ingsloten baai wat verder op waar de golven niet zo gigantisch groot zijn.  Er gaan ook nog 4 Zwitserse surfchicks mee.  Barion vooral heel blij dat hij met 5 grieten op stap mocht... een smile van hier tot ginder die niet meer van zijn gezicht ging.  De coaches van onze surfschool zijn eigenlijk ook wel efkes het vermelden waard... een peleton van een stuk of 10 afgetrainde balinese beachboys van kop tot teen vol tattoos, piercings en grave kapsels, een groot bakkes en een klein hartje .  gieren, die mannen.

25/9 - 26/9 - 27/9 - 28/9

euh .. ja, de daarop volgende 4 dagen zijn simpel samen te vatten : surfen en feesten en surfen en feesten .... alleen wel zonder ons Kimmie vanaf nu  :-( ... maar ik leer hier elke dag nieuwe mensen kennen, en heb mij nog geen second verveelt.  Op ne schonen morgend ga ik ontbijten en hoor aan de tafel naast mij een onmiskenbaar plat antwaarps accent.  allez seg, iene vant stad ofwa.  Dat is dus de Steve, die dat al 10 maand aant rondtrekken is en uiteindelijk hier in de Komalah Indah I beland is, vergezeld van nog 2 Hollanders, ook met een onmiskenbaar accent.  In de surfschool leer ik nog een Nederlandse kennen, en de bende is compleet.   Een paar dagen later is het de housewarming party bij de duitsers ... Florian & co zitten hier op Erasmus , en hebben net een nieuwe villa gevonden , my god wat een kot ! een mega huis in een mega tuin met een mega pool ... In den tuin lopen bambi herten en zatte duitsers los rond.. dat dat maar goe komt.