last days in Kuta , 6/9-7/9

alles chill in Kuta ... mijn dag bestaat uit zwemmen, surfen, slapen, eten en  feesten :-) not bad at all.  Helaas moet ik mijn derde surfles afzeggen want ben mega-hard verbrand, ik moet echt wel een dag uit de zon en uit het water blijven... bummer !!  Maar geen stress , ik leer Katarina kennen, een 21-jarige Slovaakse chick, en we rijden naar Uluwatu.  Dat is een hoge cliff in het uiterste zuidelijke punt van Bali, vlak aan het strand.  Op deze plek vind je een reef break met torenhoge golven, enkel voor ervaren surfers geschikt.  Wij gaan dus enkel voor te kijken... maar ik hoop wel in stilte dat ik dit ooit ook zal kunnen... zou te zot zijn.

In Kuta wordt wel ontzettend veel aan uw kop gezaagd om dingen te kopen op het strand waardoor ik mij eerder begin af te zonderen van de locals en meer met westerlingen op te trekken, maar dan slaagt Kim er in om een paar echt sympathieke kerels te leren kennen die niet op ons geld (of op ons) uit zijn. Onno en Bob Marley zitten de ganse dag op het strand , surfplanken verhuren, djembe en gitaar te spelen, lachen en zwansen, de typische balinese humor is wel gieren.  Deze gasten zijn echt wel OK.

Nu zit ik hier ondertussen al een dikke week, en i like it here, maar ik begin wel nood te krijgen aan wat afwisseling.  Tijd voor een plan dus, want bali is echt wel meer dan Kuta alleen.  Ik heb een scooter gehuurd voor een ganse maand en ga daarmee heel het eiland rondtrekken (mama, ga terug op uw stoel zitten en stop met panikeren).  Het idee is niet zo zot als het lijkt,  een scooter is hier echt wel de beste manier om u te verplaatsen, er zijn dan ook 4 x zo veel scooters als autos hier in het verkeer.

Het openbaar vervoer trekt hier op niets, er is geen algemene vervoersmaatschappij ofzo, er zijn enkel shuttlebussen van prive-bedrijven en die prijzen schommelen heel hard, en die rijden ook enkel maar tussen de grote steden.  het is telkens een heel gedoe om het aanbod te vergelijken en eens je ergens aankomt dan moet je toch nog een scooter huren of een bemo pakken om de omgeving te verkennen.  Ik ben dus beter af met mijn eigen scooter, kost bijna niets en ik heb alle vrijheid van de wereld om de mooiste plekjes op te zoeken waar de grote toeristenstroom niet komt.  Plus, je geniet ook veel meer van de reis zelf, ik kan stoppen waar ik wil voor een hapje, een drankje of een foto.

De wegen zijn hier in deftige staat en er staan wegwijzers op alle grote kruispunten.  Je kan het wegennet hier totaal niet vergelijken met belgie.  Autostrades kennen ze hier niet en ik heb nog geen enkele straat gezien met meer dan 1 rijvak... een autostrade in bali is zoiets als 'den expressweg' bij ons.  Hier wordt ook meestal niet sneller dan 60 km/u gereden... dus perfect voor met de scooter.  En die scooter in kwestie is een Honda Vario van amper een jaar oud, in goede staat en echt een zalig ding om mee te rijden.  even fijn als mijne rozen Booster van vroeger (hahaha), ik heb echt terug de smaak van het cruizen met den brommer te pakken , en voel mij hier volledig in mijn element.

De volgende dag vertrek ik naar Ubud, ... na nog een allerlaaste feesje in Kuta vanavond, dat weer een topper bleek te zijn . Belgium-Spanisch connection . Ole-ole.