Paracas, Peru (22-29 sept 2013)

Een dikke drie uur ten zuiden van Lima ligt een hemels paradijs dat Paracas noemt. Een klein vissersdorpje omringd door duinen en woestijn, dat in een beschutte baai ligt vlak naast een natuurreservaat.  waar je ook kijkt, overal zie je spiegelglad vlak water, kitesurfers-heaven.  Nogal begrijpelijk dat de 'Kitesisters' deze plek hebben uitgekozen voor hun kite & yoga camp dat hier al 3 jaar op rij plaats vindt. We zijn met een groep van 10 kitende zusters uit de USA, Argentinie, Peru en Belgie, van verschillende leeftijden en verschillende niveau's.   

We zitten in een nagelnieuw bungalow complex vlak naast het Hilton hotel, waar we dan zogezegd de jacuzzi mochten gebruiken, maar als puntje bij paaltje komt worden we er dan toch uitgekickt. enkel voor gasten. Bon, dan maar de bar in.. gelukkig is die wel open voor iedereen. En ook al is het hier de Hilton, de drank kost hier niks.  Salut !

Elke ochtend beginnen we met een uurtje joga op het strand, 8 uur s'morgens, geen levende ziel.. enkel fluitende vogels, het ruisen van de zee, en de heerlijk rustige stem van Andrea, onze joga teacher. de max van een lerares. Zij heeft onze stijve spieren terug los gekregen, en onze geest en lichaam in evenwicht gebracht. engery for mind, body and soul. Een momentje van bezinning, om te beseffen dat elke dag goud waard is, dat de tijd snel voorbij tikt en dat je ten volle van het leven moet genieten. 

Chelu en Octavio zijn de oprichters van Kitesisters en coachen de beginners, en Dan is de freestyle coach.  Deze prettig gestoorde amerikaan heeft ons een week lang de kneepjes van het vak bijgebracht in zijn eigen typishe manier,  met humor, enthousiasme, en dat onmiskenbaar amerikaans accent van 'm. 'yeaaaah, come on, yank that bar!  We zagen hem geregeld ook zelf door de lucht vliegen, .. en van tijd tot tijd ook eens in het zand bijten. :-)
 
De baai van Paracas heeft een levendige fauna en flora, vooral dan in de vorm van slijmerige onderwater wezens in felle kleuren en met lange tentakels..kwallen.  Niet bepaald mijn beste vrienden.  En de exemplaren die hier zitten zijn echt gigantisch! sommige zijn bijna even groot als mezelf. Ze drijven rond in colonies, als groepjes hangjongeren op het sint jans plein. Niet vallen is de boodschap.  

Maar helaas, na een uurtje zorgeloos kiten ga ik toch ineens op mn bek en voor ik het weet lig ik er midden in.  IIIIeeeeeww !!!! mijn board is weg, ik voel overal tentakels, kan niet naar links, kan niet naar rechts. shit, aaaaaah ! ik slaag volledig in paniek en denk nog maar aan 1 ding: zo snel mogelijk uit het water geraken. Al kiteloop-end beland ik terug op het strand en met de schrik van m'n leven besluit ik dat ik wel genoeg is geweest voor vandaag. 

Kite-gewijs gaat verder alles prima, op 1 dag zonder wind na.  Octavio zag de teleurstelling op onze gezichten en haalde dan maar het grof geschut boven... een 17m lightwind kite.  alstublieft.  Om het in de woorden van mijn kamergenootje Bettina te zeggen : 'man, this thing feels like driving a truck!'.  

En nog meer pech die dag want ik crash mijn kite op een rots.  Die vertoont nu een zigzag scheur waar Zorro groen van jaloezie zou van worden. Zwaar afgezopen, want in dit afgelegen plekje zijn geen surfshops en je kite hier laten maken kan je wel vergeten. 'don't worry, Michele.  i promise you you won't be sitting on the beach today..' Octavio voegt woord bij daad en geeft mij zijn kite te leen. een zo goed als nieuwe 10m Slingshot RPM van 2013,  dikke freestyle machine !!!! allright, octavio saved the day (again). Nu wel effe opletten en ver van die rotsen wegblijven.  Wat als een echte pechdag begon, eindigt dan toch nog goed... en met als kers op de taart :  mijn eerst frontrolls !!  :-))

Halverwege de week is er ineens trouble in paradise... money missing.  Twee meisjes mankeren geld, alles tesamen zo'n 4OO usd.  Het personeel is al jaren hetzelfde en 100% betrouwbaar en voor de rest zijn hier geen gasten, dus maw de dader moet één van ons zijn.  slik. Echt triestig dat iemand die het zich wel kan permiteren om kites te kopen, naar Peru te vliegen en aan een kitesurf camp deel te nemen, dan ineens geld gaat stelen van haar kampgenoten.  Diefstal uit armoede kan je dit al zeker niet noemen.

In ieder geval, de sfeer is nu wel naar de kl**ten.  En er is ook een verdachte, terrecht of onterrecht, ik durf het niet te zeggen. De groep valt uit elkaar en de wildste verhalen beginnen de ronde te doen.  Een groep volwassen vrouwen begint zich ineens als kinderen te gedragen.  De ene wil niet meer met de andere praten en nog een andere wil ineens van kamer wisselen. Echt jammer dat het zo moet lopen..

Maar naarmate de week vordert, worden de strijdbijlen weer begraven, en op het einde van de week staat er nog een toffe uitstap op het programma.  De Ballesta Islands.  Een groepje rotseilanden vlak voor de kust van Paracas, deel van het natuurreservaat en broedplaats voor duizenden vogels, zeehonden, dolfijnen,.. en zelfs pinguins !

De zeehonden liggen te luieren op de rotsen, en heffen af en toe hun kop eens op. De dolfijnen zwemmen naast de boot. De vogels vliegen constant OVER de boot, wat ik eigenlijk iets minder relaxed vind maar gelukkig blijft het luchtruim onbevuild. De vele grotten en kloven waren ooit nog schuilplaatsen voor zeerovers, en op de duinen werd lang geleden een grote tekening aangebracht die voor de schepen op zee als orienteringspunt diende. 

Zaterdag is onze laatste dag in Paracas.  Het is weekend en de rijkelui uit Lima trekken dan naar Paracas om de drukke stad even te ontvluchten.  Daar zie je dan ook meteen aan het aantal kiters op het water. In plaats van de gewoonlijke 10 tot 15 man op het water, zijn het er nu ineens een stuk of 30.  Wat dan nog steeds niet veel is want de baai is gigantisch.  

Maar toch, veel volk en veel kwallen is niet echt mijn ding.  Gelukkig denkt Dan er net hetzelfde over, en komt hij met een idee af. We steken de baai over naar de overkant, waar het natuurreservaat begint.  De plek is verlaten, want eigenlijk mag je daar niet komen, maar daar liggen wij nu niet direct wakker van. Tegen de tijd dat daar een parkwachter zou staan zijn wij al lang terug naar de overkant.  Ons plekje ligt ook helemaal upwind, en heeft het vlakste water dat ik ooit gezien heb ! goed voor een hele dag puur freestyle plezier. 

Maar aan alle mooie liedjes komt helaas een eind, en zo ook aan deze supertoffe week, big up aan Chelu, Octavio, Dan, en de rest van de sisters !! ride on !!!