Huanchaco (3 nov - 9 nov 2013)

Van Mancora rechstreeks naar Lima is nogal veel om in 1 keer te doen.. dus ik besluit de reis in 2 te kappen, en een weekje in Huanchaco te blijven, dat net in het midden ligt.  Een busritje van 10 uur, goed te doen toch ?

Ik had over Huanchaco gelezen dat het een leuk klein surfdorpje is vlak naast de grote stad Trujillo.  Er zijn 3 surfbreaks op wandelafstand, met grote en kleine golven voor ieder wat wils, en je vind er bijna nooit niemand in het water.  Hmmmmm, een uncrowded line-up, dat zie ik wel zitten. want in Mancora ligt er altijd te veel volk in het water. Met hoge verwachtingen naar Huanchaco dus !

En ja indd, hier is echt geen kat.  Helemaal alleen dobber ik in het water. IJskoud, donker water. Geen walvissen en dolfijnen maar afval en plastiek zakjes.  Ik ben hier net in een vuilnisbelt aan het surfen.  De nabijheid van de stad laat zich duidelijk merken. Even later krijg ik zelfs een autoband tegen me aangespoeld. ja, hallo? een beetje verward hijs ik mezelf terug op m'n board en denk aan het mooie blauwe water van Mancora.  

Die 'uncrowded surfbreak' is indd wel waar, maar daar is ook wel een reden voor.  De golven trekken hier echt op niks. Het is allemaal vreselijk rommelig, en er zit echt geen één mooie golf tussen.  Mijn enthousiasme daalt met de minuut, en moe en onderkoeld laat ik me een uurtje later samen met wat drijfvuil door de golven op het strand smijten.  Dit is niet bepaald wat ik van Huanchaco verwacht had...

Gelukkig ben ik wel in een super fijne hostel beland, met super leuke mensen. Een kleine hechte groep waar iedereen mekaar direct leert kennen.  De uitbaters zijn een Nederlands koppeltje dat 1,5 jaar hier in Huanchaco beland is en er nooit meer vertrokken is.  Het huis zelf, een superschattig hobbit huisje met ronde raampjes, trapjes en een bloementuintje.  ik was meteen verkocht.  Niet in het minst door de hangmatten op de rooftop, met zicht op zee.  heerlijk...!!!

Er zitten nog  twee australische koppeltjes in de hostel, die fervente surfers zijn en een trip naar Chicama gepland hebben.  Chicama is een hele bekende golf op 1,5 uur van Huanchaco.  Deze world class spot is bekend omdat het de langste linkse golf ter wereld zou zijn... on 'a good day' kan je tot 3 km lang op één golf rijden.  En today is a good day :-)  Er staat een dikke swell, en die levert dikke eindeloos lange golven. 

We vertrekken s'morgens belachelijk vroeg om er als eerste het water op te kunnen. Met zo'n swell als vandaag hebben natuurlijk wel meer mensen het plan om in Chicama te gaan surfen, dus als je de massa voor wil zijn moet je vroeg uit de veren. Chicama 8.00 s'morgens. stralende zon ! en wij staan klaar met ons board onder de arm. Vanop de klif zie ik de golven binnenrollen, zo mooi en zo clean, elke golf breekt netjes op hetzelfde punt, en rolt dan kilometers verder... nog nooit zo'n cleane waves gezien.  het is haast hypnotiserend. 

Maar naast mooi en clean, zijn ze ook GROOT, snel en hol.  shit, ik weet nu al dat dit wat te hoog gegrepen is voor mijn bescheiden surf ervaring.  i'm gonna kill myself.  Om te beginnen al in het rotsenveld dat je door moet peddelen om tot aan de line-up te geraken.  Ook qua surfboard val ik hier uit de toon, want iedereen rijdt hier op shortboards. Dit wordt zeker geen makkie. Hoe ga ik hier ooit door de branding geraken...?

Ik besluit om de point met rotsen te skippen, en ergens halverwege de golf in te pikken.  Zo'n kilometers lange golf kan je makkelijk delen, toch ?  Enige nadeel is dat de stroming daar belachelijk sterk is.  En inderdaad, ik probeer tot net aan m'n knieëen het water in te wandelen en wordt letterlijk weggeveegd, alsof een onzichtbare hand m'n benen onder me wegtrekt.  djeezes. ni te doen ! Ik peddel me dood, maar ipv vooruit ga ik alleen maar achteruit.  Nu snap ik waarom sommige mensen 20 dollar aan een boot willen geven..

Ja, die boten dus... door de sterke stroming is het gewoon onmogelijk om terug te peddelen naar het beginpunt van de golf.  De enige optie is het water uitgaan, over het strand terug wandelen naar de point en er daar weer in te gaan.  vraagt veel tijd en energie.  Veel sneller en handiger is natuurlijk de bootmannen vragen om je recht op de point te droppen. geen gepeddel, snel terug ter plekke, en nog even lekker uitrusten in het bootje.  

Alleen doen die jongens dat niet voor niets natuurlijk... kostprijs : 20 dollar voor 2 uur boot-service.. ik denk er nog ni aan.  Ik kijk een beetje zielig als de bootman voor de zoveelste keer met een rotvaart voorbij scheurt. En blijkbaar helpt dat, want hij draait ineens 180° en stopt recht voor mij. 'ola chicka, quieres remontar?"  

En zo kreeg ik een gratis ritje van de bootman, werd vlak voor de point gedropt èn wist nog een golf te scoren ook !! yeeeeeeeeah. :-))  Lang heeft het helaas niet geduurd.. na de eerste 20 meter werd ik ingehaald door het witte water en was het gedaan met de pret.  but anyway, surfing chicama is een feit. :-D

Later in de namiddag neemt de swell af, en zijn de golven weer op mensenmaat. Ik zoek een rustiger plekje aan de andere kant van de pier waar de stroming wat beter te doen is, en heb nog een chille sunset session.  Als iedereen moe gesurft is, zetten we ons op het bankje op de klif, met een pintje en wat reggae .. en een prachtige zonsondergang.  A moment to remember.

Huanchaco zit vol hippies.  De tweede dag leer ik Lauren kennen, typische hippie chick met  5 cm haar op haar benen. een èchte.  Ze runt een hostel en geeft yoga. Lauren is een super toffe madam. Ze nodigt me uit voor een 'new moon ceremony'.  Het is nieuwe maan, en dat moet gevierd worden met een heksenkringetje rond het kampvuur.... ok, ja waarom ook niet ? Met een stuk of 8 vrouwen zitten we tot laat in de nacht rond het vuur, muziek maken, filosoferen, .. eventjes stil staan bij de dingen des levens.  Gezellig avondje.

De surfcondities en het weer blijven dagenlang kut. Het is koud, mistig en guur. De zon laat zich niet zien, en de mensen komen precies ook niet buiten. Het slechte weer slaat op mijn humeur... ik geraak niet uit mijn bed, ben te laat voor de yoga, en surfen daar denk ik al helemaal niet meer aan. Ben echt voor niks te vinden. motivation : zero. 

Maar uiteindelijk besluit ik om er dan toch maar iets aan te doen.. laten we eens een kijkje gaan nemen naar de Tempel van de zon en de maan in Trujillo. De meeste mensen boeken ergens een georganiseerde trip maar ik heb geen zin om veel geld te gaan betalen voor  'you have now 1 minute to take pictures and then we go'.  ik organiseer mijn trip dan wel liever zelf. Met het openbaar vervoer geraak je er even goed.

De 'Huaca de la Luna' is best wel indrukwekkend.  Naast de tempel liggen de restanten van een oude stad.  Van 200 tot 800 na chr. leefde hier een 1500 tal mensen die een hoge beschaving kenden.  Pottenbakkers, architecten, goudsmeden, priesters... El Nino heeft een eind aan hun beschaving gemaakt door overstromingen en onweders die de hele boel  weggevaagd hebben.  Maar de tempel staat er nog en is nog redelijk goed bewaard.  De reliëfs, en zelfs de kleuren, zijn nog duidelijk zichtbaar.  En dat na zoveel jaar! 

We staan op een cirkelvormig plateau waar een grote granieten blok ligt.  Dit was het offerblok.  Jonge mannen werden hier aan de goden geofferd.  Naar't schijnt kregen ze eerst een St Maarten cactus toegediend (waar je van begint te hallucineren) en daarna werden ze de keel overgesneden... van een 'bad trip' gesproken.

De week vliegt voorbij en voor ik het weet ben ik aan de laatste avond toe. Met de mensen van de hostel organiseren we een pimp-your-pizza night.. en daarna gaan we met z'n allen voor een paar coctails in de bar.  Tijd voor een feestje ! :-) Een groepje hippies (uiteraard) treed op en ze zijn ontzettend goed ! Alles is geïmproviseerd en er wordt lustig op los gejamd.  De instrumenten worden doorgegeven en iedereen mag op het podium. De kleine bar barst bijna uit z'n voegen, en de sfeer is top !  de perfecte afsluiter...