Medewi surfcamp

Na een weekje bergen en regen ben ik weer toe aan wat strand en zon... dus, op naar Medewi, een klein dorpje aan de West Coast met een paar goede surfbreaks.  Ik heb een surfcamp geboekt, .. geen lessen meer deze keer, maar surf-guiding...

"Brown Sugar Surfcamp" is the place to be.  Een supercool bamboe-huttencomplex op een afgelegen plekje.  nog een beetje een secret spot.  Het camp ligt dus wel wat geisolleerd, maar Medewi zelf is maar een klein gehucht waar toch niets te zien valt dus daar mis je niet veel.  De enige keet die nog open is na 20.00 is de moskee... en daar staat altijd hetzelfde nummer op.

Alles speelt zich in het camp zelf af.  Dan, een duitser, runt de zaak.  Hij heeft het pas een jaar geleden open gedaan, en alles is dus nog nieuw.   De staff is balinees.  Er loopt ook nog een schat van een hond rond, mr. Brown.. en een kat, Sugar.  De sfeer is gemoedelijk en je leert er direct iedereen kennen. 

De helft van de campers zijn alleen-reizigers.  Onder andere; Julien (een belg, uit Brussel, die net een jaar in Australie heeft gewoond), Basti (duitser), Valentin (ook), en Rebecca en Tina (nog twee supertoffe duitse chicks).  En dan nog een gezin met drie kinderen uit zwitserland... ik was enigszinds verbaasd om hen hier te treffen,  mama en papa die leren surfen , en tegelijkertijd ook nog op 3 kids van 2, 4 en 6 jaar passen... je moet het maar kunnen.

Vlak voor de deur (de hutjes liggen letterlijk op 20m van het strand) liggen twee mooie beachbreaks,  heb zalig gesurfd daar.  Iets verderop liggen Medewi point en Rivermouth .. hier geen zandstrand maar keien en koraal in het water..  Als je valt kan je je lelijk pijn doen.  En Rivermouth noemt niet voor niets zo.. hier monden 2 rivieren in zee uit , lees : ranzig bruin schuimwater en een berg ronddrijvend afval , jakkie.  Om in en uit het water te geraken moet je over de rotsen klauteren... een hachelijke onderneming want de aankomende golven maken het er niet gemakkelijk op, en dan moet je je surfboard nog onder controle zien te houden.

Ik vond het daar eigenlijk maar niks.  An accident waiting to happen... and it did ! ... op de voorlaatste dag heb ik prijs,... ik wil uit het water gaan en een aankomende golf smijt mij recht op een scherpe rots vlak voor mij, en die dringt diep in mijn scheenbeen... ik heb eigenlijk niet veel pijn gevoeld en dacht dat het eerder een schaafwond ging zijn, maar eens op het droge zie ik een diep gapend gat en overal bloed.  Ja lap, .. hop naar het Pukesmas (ziekenhuis).  De ambulance van dienst is Budie (een van de surfcoaches) die mij achter op de brommer pakt en er vandoor scheurt.

In een klein lokaal  ziekenhuis (ik dacht eerst dat ik in het plaatselijke chiro-lokaal beland was) krijg ik 4 hechtingen, wat antibiotica en wat pijnstillers... en de rekening : 21 euro (?).  Het enige probleem is : ik mag 10 dagen niet in het water, bummer ! Maar niet gelaten, het is de voorlaatste dag van het camp en daarna vertrek ik naar thailand waar we eerst naar het noorden gaan en daarna pas naar de eilanden in het Zuiden.. dus qua timing valt het nog wel mee.  Tegen de tijd dat we op de thaise coconut beaches zijn, zullen mijn draadjes er al lang terug uit zijn en kan ik weer het water in.

S'middags heeft Dan ons meegenomen naar een Balinese trouwpartij.  Ik had me verwacht aan een groots feest met kleurige versieringen en een uitgelaten sfeer , maar dat sloeg een beetje tegen eigenlijk.  het was een nogal stijve bedoeling waar iedereen stil op een stoeltje zat en geduldig wachtte tot de ceremonie voorbij was.  Het enige wat dit saaie gedoe wat opfleurde was de bruid... want zij was echt prachtig. 

Een jong meisje van 16, dat net bevallen was .. en hier heb je ook meteen de reden van het huwelijk , een klein spartelend schepseltje met 10 kleine vingertjes en teentjes dat graag zn keel openzet.  En ik weet niet of ik het mij ingebeeld heb .. maar ik vond dat aan de gezichten van ons kersvers echtpaar af te lezen viel dat ze er niet echt zo veel zin in hadden.... niet in de trouwpartij en niet in de kleine.

De laatste avond van  het camp stond er nog iets leuks op het programma : het verjaardagsfeestje van Agus, een van de surfcoaches, die 27 wordt.  Hij heeft een groots feest gepland, met muslim dinner en balinese dans.  Ik had vanuit de stad een hoop balonnen en party-maskertjes meegepakt... de zwitserse kids waren er dol op .. de balinezen ook.

Het werd een onvergetelijke avond.  Eerst werden alle meubels opzij geschoven en de vloer bedekt met tapijten.   muslims zitten op de grond voor te eten.  En je moet een beetje geduld hebben, want er wordt eerst een half uur lang gezongen en gebeden.   De imaam, die ik normaal alleen van in de verte hoor , zat nu bij ons aan tafel (euh, tapijt) te zingen... waaauw, prachtig... met hart en ziel doet hij dat.  Ik was er helemaal van onder de indruk.

Na het eten werd de tapijt geruimd en begon het feest... en ik heb nog nooit een feesje zo snel in gang zien schieten!  Vanaf de eerste tonen van de muziek stond er direct een horde balinese jongeren te springen en te dansen en compleet uit hun dak te gaan op de dansvloer! echt te gek ... zo enthousiast dat ze waren.  Als er in Medewi al eens gefeest wordt, dan staat de boel wel helemaal op stelten. 

Op een gegeven moment werd de muziek gedimd, moest iedereen op de grond gaan zitten en was het tijd voor spelletjes (ja, zoals op een echt verjaardagsfeestje).  Een gebakje werd doorgegeven en zodra de muziek stopt moet degene die het vast  heeft een opdracht uitvoeren.. Sommigen moesten geschminkt worden, of met twee personen 1 koekje opeten zonder je handen te gebruiken, of een liedje zingen... nostalgie alom.

Na de spelletjes-ronde ging het feestje buiten door, waar een voltallig traditioneel Balinees orkest klaarstond en begeleid werd door een balinese danseres.  Die pikt hier en daar vrijwilligers (slachtoffers?) uit het publiek om met haar te dansen.  Meestal mannen.  Die bootsen de "barong" na .. een mythologische figuur uit de balinese cultuur.  Ze proberen de danseres langs alle mogelijke kanten te bepotelen en zij gebruikt haar danskunst en haar waaier om de grijpgrage handen en nieuwsgierige neuzen van haar lijf te houden. 

Het heeft met momenten meer iets weg van een gevechtsdans.  Soms proberen ze haar een vluchtige kus op de wang te geven.. en weer vliegt dat waaiertje er bliksemsnel tussen.  Een interessant schouwspel was het.  Ook vrouwen werden soms uitgenodigd om mee te dansen.. en ook ik ben er niet aan ontsnapt :-) 

Het feestje was ongetwijfeld een spetterende afsluiter van het camp.... en ook van Bali, want mijn tijd zit er op hier... morgen vlieg ik naar Thailand !