Misol Ha & Agua Clara, Mexico 13 mei 2017

Eerste stop op onze route, de waterval van Misol Ha. Wauw, prachtig. En verassend genoeg, geen toeristen hier, maar wel een Mexicaanse bruiloft dus aan volk ontbrak het in ieder geval al niet. Na een korte plons in het frisse water moeten we helaas al doorrijden want we hebben nog een serieuse afstand af te leggen.

We zijn ook een beetje nerveus want we hebben gehoord dat de weg die wij nu afleggen heel ontoegankelijk is en berrucht is voor roadblocks. Niet door de politie, maar door lokale dievenbendes die planken met nagels op de weg leggen, en ze eerst weghalen nadat je een gedwongen donatie betaald hebt. Zogezegde tax om over hun weg te mogen rijden. Afzetters.

Alvorens we vertrokken hebben we bij de laatste politiepost nog geinformeerd naar de stand van zaken, maar volgens hen waren er geen roadblocks gesignaleerd en is het de laatste tijd zowieso al heel rustig geweest. Het is trouwens ook zondag, dan is er meestal niet veel volk op de baan en dan werken de dieven niet.

Onze rit verloopt zonder enige incidenten. Dievenbendes hebben we gelukkig niet gezien, enkel de staat van de weg is iets waar we ons over verwonderd hebben. De ene gigantische put na de andere zorgt ervoor dat je al zigzaggend over beide rijvakken moet rijden, wil je je auto niet in de prak rijden. Je moet dus echt wel voorzichtig door de bocht gaan want je kan eigenlijk elk moment een tegenligger half op jouw vak verwachten. Op een bepaald moment zagen we een wegverzakking met een gat waar een volledige auto in kon verdwijnen. We snappen nu waarom iedereen altijd waarschuwde dat je deze weg zeker niet s'nachts mag doen. Tenzij je ergens beneden in een ravijn wil steken...

Moe van het intensieve rijden komen we tegen de late namiddag aan in Agua Clara. Een azuurblauwe rivier, met mogelijkheid tot baden en picknicken langs de oevers. Ooit was het hier een mooie tuin met picknick bankjes en douches/wc's, maar vandaag ziet het er nogal vervallen uit. Kapotte tegels, geen licht, degoutante wc's waar het water afgesloten is, de tuin compleet verwilderd. Doet er voor ons niet toe. Wij hebben deze middag al gezwommen en willen enkel nog eten en slapen.

Alleen met ons tweetjes en honderden gloeiwormpjes genieten we van een romantische tête-à-tête. We zijn maar net op tijd klaar als we in de verte de donder al horen rommelen, en binnen de kortste keren dikke druppels voelen vallen. Tja, regenseizoen. Better get used to it....