Medellin & Gautapé 12 feb - 18 feb 2017

Medellin & Gautapé 12 feb - 18 feb

Medellin is een stad van formaat, met zijn 2,5 miljoen inwoners, na Bogota grootste stad van Colombia. Gelegen midden in de heuvels van de Valle de Aburra, breidt ze zich uit over de brede heuvelruggen zo ver als het oog kan zien.

Wie aan Medellin denkt, denkt aan Pablo Escobar. De grootste druglord aller tijden is hier geboren en getogen en heeft hier zijn imperium uitgebouwd. Eens een kleine man, uit een simpel gezin, 'un chico de la calle', op jonge leeftijd al lucratief bezig met het smokkelen van allerhande goederen. Hij was de eerste die op grote schaal cocaine begon te produceren èn te exporteren en is er stinkend rijk van geworden.

De zaken gingen zo vlot dat hij al gauw niet meer wist wat hij met z'n geld moest doen. In de glorietijd van zijn imperium kwam er maar liefst 60 miljoen dollar per dag binnen. Het was dan ook algemeen bekend dat hij vaak geld in de muren van zijn villa's verstopte, of ergens liet begraven in de grond. Hij heeft ook miljoenen weggeschonken aan de armen, en scholen en huizen gebouwd in de sloppenwijken van Medellin. Daardoor kende hij een geweldige aanhang bij de lokale bevolking, ze aanbaden hem toen als een god, en ze gaven hem een dekmantel als de politie hem zocht.

In de jaren '90 werd de toon bitsiger, de overheid kwam hem op het spoor, en de concurentie met andere drugcartels werd groter. Pablo Escobar antwoorde met een golf van geweld. Bomauto's, brutale afrekeningen en open vuurgevechten met de politie. Hij liet zelfs een vliegtuig van Avianca Airlines opblazen. De straten van Medellin werden het toneel van een bloederige oorlog, en door de honderden onschuldige slachtoffers verloor Escobar de steun van het volk. Er vielen gemiddeld 11 doden per dag. Dat heeft 'm de das omgedaan en in 1993 werd hij door een sniper doodgeschoten. De stad (en heel het land) kon herademen en beginnen aan de wederopbouw.

Vandaag de dag is Medellin echter een moderne hippe stad, met schone straten, een supermoderne metro, een universiteit, gigantische shoppingcentra, en heel wat toeristische bezienswaardigheden zoals de Botanische tuin met exotische dieren, het Casa de la Memoria (Museum over de geschiedenis van de stad) en het Explorer Park, een centrum waar je spelenderwijs de wetenschap kan ontdekken : spelletjes met zwaartekracht, waterkracht, en optische illusies, enz.

Nog een interessante attractie is de gondel lift die het centrum van de stad met de hoger gelegen buitenwijken verbindt. Dezelfde 'bakskes' vind je bij ons in de alpen in menig skigebied en ik associeer ze als vanzelfsprekend met koude, winter en dennebomen met een dik pak sneeuw. Als je hier onder je kijkt, zie je een zee van beton, bakstenen huisjes en kleine steegjes. Sinds de komst van de lift is de stad er enorm op vooruit gegaan. De mensen uit de armere buitenwijken kunnen er gratis gebruik van maken en zien zo hun kansen op een job en een beter bestaan toenemen.

Ons onderkomen hier in Medellin is toch ook wel een kleine vermelding waard. We hadden via Airbnb een tweepersoonskamer geboekt in het één van de betere wijken van de stad. We komen aan bij een hip jong koppel dat een supermooi huis heeft met alles erop en eraan. Door toedoen van één van de andere gasten, die vergeten was uit te checken en dus onze kamer nog bezet hield, kregen we een gratis update naar de master bedroom. Altijd leuk. :-) Onze mond viel wijd open toen we ons vertrekje binnenkwamen. Mooie antieken houten meubels, marmeren vloer, een superchique badkamer. Zo veel luxe zijn wij niet gewend! .. te bedenken dat we een weekje geleden nog in een hangmat in de woestijn sliepen.

Ondanks het feit dat we eigenlijk niet uit ons Koninklijk Paleis wouden vertrekken, hebben we toch een paar dagen Guatapé gepland. Guatapé is een klein dorpje op een uurtje van Medellin, in een prachtig heuvellandschap met bergmeren. Het heeft authentieke kleine huisjes met kleurige muurschilderingen. Vriendelijke mensen, niet al te veel toeristen, de sfeer is hier relaxed, en de natuur prachtig.

Vlak naast het kleine dorpje ligt een gigantische steile rots die 'El Peñol' heet. Het is een grote dikke vette steen die statig boven het dorp uitrijst. Je kan de 649 trappen beklimmen en van een indrukwekkend uitzicht genieten. El Peñol werd 70 miljoen jaar geleden gevormd, en 2/3 van de rots zit onder de grond! Gelukkig, anders had ik nog veel meer trappen moeten lopen.

Iets verderop in dit prachtige landschap ligt nog een eigenaardigheidje verborgen... één van Pablo's oude hacienda's, platgebombardeerd tijdens de klopjacht in zijn laatste dagen. Dit eens zo mooie landgoed is nu een ruine die voor paintball activiteiten gebruikt wordt. Wij sprongen op een motor en gingen ze bezichtigen. Ingestorte daken, zwartgeblakerde muren, een beschimmeld zwembad. Een hoopje vergane glorie met een creepy sfeertje. Wat vooral opviel zijn de vele gaten die in de muren en plafonds geslagen zijn... rumour has it dat vanaf het moment dat Pablo's dood aangekondigd werd, de Colombianen met schep en houweel zijn hacienda's opgengebroken hebben op zoek naar geld in de grond en in de muren.

Gezien we onze motorbike toch voor de hele dag hebben, cruizen we nog een beetje verder en bij een lokaal restaurantje vertelt de uitbaatster ons over een mooie waterval die ergens in de omgeving verstopt ligt. Met een handgekrabbeld mapje met wat vage aanwijzingen gaan we op pad. Het is een zalige rit door een prachtige omgeving. Als de paadjes smaller worden en de bomen dichter begroeid, weten we dat we op de goede weg zijn. De laatste 300m moeten we afstappen en te voet verder. Het is steil en slipperig. Maar dan ontplooit er zich een waar paradijs voor ons. Een klein stukje ongerepte natuur met een waterval en een poeltje met heerlijk koud water. We hebben The Garden of Eden gevonden. En helemaal voor ons alleen!