Escarcega, Mexico 10 mei 2017

Vandaag gaan we kilometers vreten. Ons einddoel is Palenque, maar gezien we daarvoor eerst 3 staten moeten doorkruisen is dat een beetje te veel voor in 1 dag af te leggen. Escarcega ligt halverwege en daar hopen we vanavond dan ook aan te komen.

Van Merida bollen we vlotjes drie uurtjes naar Campeche waar we stoppen voor lunch. Vanuit Campeche is het nog eens 3,5 uur naar Escarcega en we hebben de keuze tussen een tolweg en een alternatieve route. We proberen deze laatste.. maar dat blijkt helaas dik tegen te vallen. Het is helemaal geen snelweg maar een gewone straat VOL snelheidsdrempels, om de 250m moeten we remmen, schakelen en terug vertrekken. Zo gaan we geen drie uur doordoen, dus besluiten we dan maar om op onze stappen terug te keren en de tolweg te nemen.

Na alles samen 6 uur rijden, en veel puffen en zweten want het was weer snikheet vandaag, komen we nog net op tijd voor zonsondergang aan in Escarcega. Op de I-Overlander app hadden we een kleine jungle camping niet ver van de snelweg gevonden, wat ons de ideale plek leek zodat we morgen direct weer de baan op kunnen. Er bleek niemand te zijn, ook de eigenaar niet, maar de buurman heeft ons binnengelaten.

We bollen met onze combi door de oprit tot we ergens achterin een dichtbegroeid stuk bos met een kleine open plek rondom een oude schuur belanden. Een zelfgeknutselde douche, een paar bakken voor afval en een WC. Allright, that will do for the night. We installeren ons en besluiten direct aan het eten te beginnen voor het helemaal pikdonker wordt. Na nog geen 5 minuten beginnen we echter de vreemdste geluiden te horen, een diep gegrol en gekrijs dat van alle kanten lijkt te komen. Heel luid en heel dichtbij. Het lijkt alsof er hier elk moment een leger zombies uit de aarde gekropen gaat komen. Ik heb nog nooit eerder zoiets gehoord.

We checken nog eens even op de app wat de mensen die hier voor ons waren in hun reviews hebben geschreven.. en het blijken brulapen te zijn. Djeezes, ik had nooit gedacht dat die zo veel lawaai konden maken. Het klinkt echt alsof we midden in 'The Night of the living Dead' zijn beland. Zolang ze maar in de bomen blijven is het goed. Na een twintigtal minuten kalmeren de apen en wordt het weer rustig. Waarschijnlijk was dit het welkom concert, of gewoon even een heads up om ons er op te wijzen dat we hier op hun teritorium staan geparkeerd.

De volgende morgen schijnt een stralende zon, zoemen bijen en fladderen vlinders rond ons hoofd, en ziet het terrein er al veel vriendelijker uit. We kijken naar boven en zien de apen echt letterlijk boven ons in de takken van de bomen hangen. Een stuk of 6 harige zwarte wezens met lange armen en staarten liggen daar relaxed op een blaadje te sabbelen en zijn niet het minste geinteresseerd in ons. Je zou niet verwachten dat deze schattigaards zo'n gruwelijke dinosauruskreten kunnen voortbrengen. Anyway, na een snel ontbijt nemen we afscheid van onze nieuwe vrienden, want we hebben nog een hele rit voor de boeg. Op naar Palenque.