Ek Balam, Mexico 27 april 2017

Ek Balam 27 april

Onderweg naar Valladolid hebben we eigenlijk gemerkt dat we op een haar na het ruine complex van Ek Balam passeren, dat op nog geen 25 km van Valladolid ligt. Het is echter al late namiddag dus om het nu nog te gaan bezoeken wordt een beetje krap van tijd. We besluiten om ginder te gaan kamperen en dan morgenvroeg als eerste de ruines te gaan bezoeken. Vlak bij de ruines vinden we een eenvoudig hotelcomplex met kleine bungalows en houten cabañas dat ook plaats biedt aan campers. Voor amper 3 eur (voor ons samen!) kunnen we hier overnachten, echt megacheap.

Het is een rustige plek midden in de natuur. Ek Balam is nog geen echt tropisch regenwoud maar het jungle-gevoel begint hier toch al wel aardig te komen. Een dicht begroeid woud met veel verschillende vogels, apen in de bomen, en iguanas en ander geritsel in het struikgewas. Hier zitten zeker ook dikke harige spinnen en slangen, maar gelukkig hebben we er daar geen van gezien. We kruipen vroeg onder de wol en horen hoe de jungle s'nachts tot leven komt.

S'morgens wakker geworden met een orkest van vogels, en het eerste wat ik zag door het raampje van onze daktent was een eekhoorntje in de boom naast ons. Het is 7.00 en nog lekker koel dus ik profiteer ervan om een half uurtje yoga te doen. Heerlijk in de natuur, in alle rust en kalmte. Ik kijk omhoog vanuit de 'cobra' positie en zie een paar grote roofvogels hoog in de lucht cirkelen.

De oude Maya ruines van Ek Balam zijn zeker de moeite. Ze zijn niet zo bekend als Chichen Iza en trekken dus ook minder volk en omdat we er vroeg bij zijn, zijn we hier eigenlijk bijna zo goed als alleen. De centrale tempel van Ek Balam telt maar liefst 7 verdiepen van stijle Maya trappen. Hier wil je echt niet naar beneden tuimelen. Een missstap en je bent morsdood. Heb trouwens nooit echt goed begrepen waarom die kleine Maya's met hun korte beentjes altijd zo'n enorme trappen bouwden?

En er is nog een extraatje... midden in het complex ligt ook nog een cenote waar je in kan zwemmen. Gezien de middagzon al flink aan het branden is, laten we deze kans natuurlijk niet liggen. Weeral hebben we de plek voor onszelf en zwemmen we door helder lichtgroen water omringd door lianen en de lange wortels van de bomen die boven op de cenote groeien. Kort na de middag zijn we alweer on the road voor het kleine laatste stukje naar Valladolid.