Cuenca, Ecuador. 1-4 December 2016

Aan alle mooie liedjes komt een eind, zo ook aan Santa Marianita. Na hier exact een maand te zijn geweest, beseffen we dat we echt wel verder moeten want we hebben nog zo veel gepland en onze reis schiet niet echt op. Afscheid genomen van het team, de hond nog een knuffel gegeven, en de bus op naar Cuenca.

Cuenca is de 3de grootste stad in Ecuador, staat op de Unesco Werelderfgoed lijst vanwege haar mooie koloniale huizen en kerken, en ligt op een slordige 2500m boven zeeniveau. Dat merkten we wel tijdens de busrit. Eens we Guayaquil voorbij zijn, gaat het 4 uur lang in steile klim omhoog en omlaag, het uitzicht magnifiek ! Er hangen lage wolken en telkens we over een bergtop rijden zien we een eindeloos wolkentapijt met in de verte andere bergtoppen die erboven uit steken, en een kronkelende weg die in de mist verdwijnt. super mooi !

We arriveren s'avonds laat, en het eerste wat we doen is onze rugzakken in de kamer zetten, stapschoenen weer voor flip flops wisselen en op zoek naar een goed restaurant. Het is wel duidelijk dat we recht van de kust komen en totaal niet voorzien waren op de klimaatswissel want iedereen loopt hier met jassen en truien en winterschoenen rond. We vallen lichtjes uit de toon met onze beach-look.

Marco is een gepasioneerd klimmer en Quenca staat bekend voor z'n uitstekende rotswanden, dus dat zit wel snor. We belanden bij Javier die een professionele berggids is en ons meeneemt naar Cojitambo, een majesteuze berg op een half uurtje van de stad.  Prachtig weer, een goede rots met veel grip, een goede gids met veel ervaring en degelijk materiaal. Halverwege de klim kwamen we oude Inca ruines tegen, die een wel heel speciaal decor boden. En op de top van de berg werden we beloond met een prachtig uitzicht.

De enige spelbreker was een dikke regenbui die losbrak toen we net klaar waren, van een goede timing gesproken. Bij de eerste dikke druppels konden we nog net in de auto in spiongen en zijn we recht naar Javier thuis gereden waar we direct aan tafel konden aanschuiven met zijn familie.

De volgende dag opgestaan met koppijn, een zere keel en opgezwollen klieren, oh oh. Die plotse temperatuur wisseling van gisteren toen het begon te gieten heeft onze bezwete lijven een kou laten oplopen. De rest van de dag in bed doorgebracht. Veel hebben we dan helaas niet meer gezien van Cuenca, buiten s'avonds een beetje duf rondslenteren van de hostel naar het restaurant met een kop vol snot. Een volgende busreis ligt alweer in het verschiet. Gewapend met 10 pakken zakdoekjes, neusspray en keelpastilles beginnen we aan de 10 uur durende reis naar Baños....