Agra, India (14-17 okt)

We verlaten 'Delirious Delhi', en reizen door naar Agra.  Onze eerste treinreis in india... meteen een echte belevenis.   Nog net voor we op de trein stappen, kocht Nath een tabla van een verkoper op de straat, en daar maakt ze wel direct vrienden mee... Het duurde niet lang of heel de treincoupe stond mee te dansen en te swingen.

We reizen in sleeper class, overdag gewone zitbanken, en s'avonds omgebouwd tot 3 bedden boven elkaar. Sleeper class is het goeikoopste, en ook het leukste.  Hier kom je volk tegen van allerlei slag... een vrolijke mix van backpackers, Indische families, studenten, oudere mensen.  Mannen en vrouwen zitten door elkaar, van allerlei stand en afkomst.  Mensen komen kennis maken, willen onze foto nemen, en stellen honderden vragen.  Eten en drinken wordt broederlijk gedeeld, .. en de tabla ook.

Tegen de vroege avond komen we in Agra aan.  We lopen echt veeel te lang naar een hotel kamer te zoeken.  Tegen dat we eindelijk iets gevonden hebben is het al lang donker.  Agra, en zijn Taj Mahal, is DE toeristische trekpleister van India, en het toerisme wordt hier ferm uitgebuit.  Hotelkamers zijn veel te duur en stellen niks voor... 600 roepie (10 euro) voor een triestige kamer zonder raam.  nee, merci.

Uiteindelijk vinden we dan, na LANG zoeken, toch nog een kamer voor 220 rp, bij een man die een garage runt, en boven zijn werkplaats een paar kamers verhuurd. Een redelijk goor kot, but it will do.  Als we een douche pakken, overstroomt de kamer, elke morgen staat den bompa door ons raam te gluren, we hebben een voodoo-pop als lampenkap en s`avond om 22.00 gaat de deur dicht zodat we als we laat thuiskomen iedereen uit bed moeten zetten.  Jawel, elke dag opnieuw :-)

Onze eerste avond in Agra, hangen we wat rond in het centrum, en lopen enorm verdwaald op de markt.  Man, wat is het hier een drukke bedoeling ! Veel te veel volk in de kleine kronkelende steegjes, het ene kraampje op het andere gepropt, open stinkende riolen, lawaai, horden straatkinderen die je overal volgen, roepen en aan je kleren trekken, Indiers die je aanstaren alsof je van een andere planeet komt,  scooters, tuktuks, trucks (ja hoor, in die kleine straatjes), koeien, varkens en geiten... Agra is een broeierige wespennest van geuren kleuren en geluiden... echt hallucinant.   En overal wordt je aangeklampt om de meest onzinnige rommel te kopen.  een sleutelhanger van de taj mahal voor 200 roepie... you think i'm stupid ?

Op zoek naar een rustig plekje in dit zottenkot, leren we twee chille kerels kennen, Hariom en Nandu, 19 en 20 jaar.  Twee oprechte, vriendelijke jongens. Zij worden onze vrienden en direct gaat er een andere wereld open.   De opdringerige straatverkopers stoppen met zagen en komen gewoon bij ons zitten voor een babbeltje.  We krijgen zelfs zo'n twee lelijke taj mahal sleutelhangers gewoon cadeau.  Ze stellen al hun makkers aan ons voor, en we worden overal naar de beste plekjes meegenomen.  Lekker chillen in een van de vele tempels, of in het park rondom de Taj Mahal.

De volgende dag nemen Hariom en Nandu ons mee naar hun familie.  Het is altijd een hele eer als ze westerlingen mee naar hun huis kunnen nemen, en dan is heel de familie paraat. De kinderen staan te springen voor aandacht, de buren steken hun kop door de raam, de moeders komen verlegen een handje geven, en de mannen brabbelen wat Hindi waar we niks van verstaan.  Maar het ontvangst is super hartelijk, en de kleine huisjes waar in ze wonen zijn de max ! Kleine kamertjes in pasteltinten rondom een centrale binnenplaats, overal wierrook en afbeeldingen van shiva, ganesha en de rest van het hindustaanse godendom.  Erg kitcherig, en vooral ook erg gezellig.

Overal waar we komen krijgen we direct chai (Indische kruidenthee met melk) en koekjes aangeboden.  Chandi, de zus van Hariom, tekent prachtige henna op mijn armen. Een pak mooier dan dat gekribbel dat de vrouwen op de markt voor een paar roepies op je handen proberen te zetten.  Ik wil haar graag wat geld geven voor de moeite, maar ze weigert resoluut. Dit is een van die uitgesproken tegenstrijdigheden die typisch zijn voor india ; de ene indier wil zo veel mogelijk geld van je loskrijgen, de andere wil alleen maar geven.   Hariom en Nandu trakteren ons altijd en overal op hapjes en drankjes, en die jongens hebben het nogthans zelf niet breed.  We leren hier veel uit... als je de goede kant van de indiers wil zien, dan moet je gewoon eerst even de tijd nemen om ze wat beter te leren kennen.

16 okt, een uitstapje naar Fatehpur Sikri.  Dat is een heel oude 16de eeuwse stad vol ruines van moskees, forten en andere oude gebouwen, op amper een half uurtje treinen van Agra.  Fatehpur Sikri is een heel pak kleiner en rustiger dan Agra, en een echte verademing na 3 dagen chaos, lawaai en uitlaatgassen.  Er is 1 winkelstraat en een centraal marktplein, en we zijn nog niet halverwege of we hebben alweer direct 20 kinderen op sleeptouw.

Aan de grote moskee, DE trekpleister van Fatehpur Sikri, is het niet uit te houden van de opdringerige verkopers... wat bezielt die mannen ? ze klampen je vast en laten je niet meer los. echt zo snel mogelijk weg hier !  aan de achterkant van de moskee, op zoek naar een shanti plekje om even uit te blazen leren we "ons doefke' kennen .  Zijn echte naam zijn we vergeten, maar we noemen hem zo omdat hij een beetje simpel van geest is.  Hij is hier natuurlijk ook niet toevallig.. zijn doel is om zo veel mogelijk gasten mee te krijgen naar een bepaalde guesthouse waar hij dan een kleine commissie voor krijgt, zoals zo vele indiers hier op het plein.  Maar zijn manier van aanpakken verschilt van de rest en bevalt ons wel.

Ons doefke is rustig, grappig en vriendelijk. Een echte onschuldige ziel die gewoon zijn ding doet en zich van de rest van de wereld niet al te veel aantrekt. Hij bood ons een plekje aan om te zitten en een lekkere chai.  We zijn hem gevolgd naar de ruines van de oude olifanten stallen, en kregen te horen welke taferelen zich hier eeuwen afspeelden.  De sjeik liet zijn lievelingsolifant beslissen over het leven of de dood van zijn gevangen.  Het beest werd losgelaten en moest dan kiezen welke gevangenen mocht blijven leven en welke niet.  Hij vertelt ons ook over de geschiedenis van de stad en zijn verschillende heersers.  Echt interessant, en leuk dat we deze informatie gratis en voor niets van hem krijgen in plaats van zo'n opdringerige gids, die drie keer te veel aanrekent.

We krijgen een hongerke, en besluiten dan maar om met ons doefke mee te gaan naar zijn guesthouse.  Daar aangekomen, hebben we al onmiddellijk spijt dat onze rugzakken nog in Agra liggen want in deze guesthouse hadden we wel een paar dagen willen blijven.  Een superleuk oud gebouw, met een rooftop restaurant met een mooi uitzicht over de verlaten stad.  We krijgen een prachtige dieprode zonsondergang te zien, en de rest van de avond brengen we bij kaarslicht door omdat de electriciteit uitgevallen is.  Lekker eten, leuk gezelschap,... echt een supertoffe avond.

Helaas eindigt die leuke avond voor mij in mineur... ik zal wsl iets verkeerd gegeten hebben, want hoe later het wordt, hoe slechter ik mij begin te voelen.  Tegen de tijd dat we besluiten terug naar Agra te gaan, is mijn maag al een paar keer binnenstenbuiten gedraaid.  En het vooruitzicht om in deze toestand op een overvolle trein te stappen staat mij niet echt aan, maar ik heb helaas geen keus . Gelukkig is het maar een ritje van een half uur.  Amai, ik voel mij slecht... als een slappe vold slenter ik achter Nathje aan, tickets kopen, trein zoeken, opstappen... het gaat allemaal aan mij voorbij.  ik concentreer mij enkel op het volgen van Nathje's blonde vlechten door de donkere mensenmassa, .. en ondertussen niet overgeven.  Merci sjoe, voor de goede zorgen !

De volgende twee dagen heb ik er nog flink last van misselijkheid, vermoeidheid en diarree.  Maar het begint wel langzaam beter te gaan.  Ik besluit om dan toch maar de Taj Mahal te gaan bezoeken, want een hele dag in bed liggen is ook niks voor mij.  Nog een beetje suf slenter ik door het indrukwekkende marmeren bouwwerk.  Waaauw.  De Taj is pretty impressive ! helemaal uit marmer en half edelstenen, met prachtige reliefs en gravures.  Keizer Jahan liet al dit fraais bouwen voor de dood van zijn vrouw.  Eigenlijk is de Taj dus niet meer dan een enorme marmeren graftombe.  Ik ben zwaar onder de indruk.

In de schaduw van de Taj vind ik een goed plekje om even uit te rusten en wat mensen te spotten. Een uiteenlopend publiek hier ... niet enkel massaal veel westerse toeristen zoals ik gedacht had, maar ook veel indische toeristen die van uit alle hoeken van India komen om de trots van hun land te komen bezichtigen.  Het is geweldig om ze bezig te zien.  Hele families, piekfijn uitgedost, aan het roepen op hun kinderen om overal af te blijven en niet verloren te lopen,  pas getrouwde stelletjes die hun huwelijks foto's in de tuin van de Taj Mahal laten trekken,  studenten op school uitstap, en af en toe zie ik ook iemand die hier komt om te bidden.

Onze laaste dag in Agra was er eentje om nooit meer te vergeten.  Horiam neemt ons mee naar Mathura, een stad die op 50 km van Agra ligt en waar een van de belangrijkste Krishna tempels van heel India staat.  Mathura de plek waar Krishna geboren is, en dus een heilige plaats voor vele gelovingen.  50 km in india,.. dat is 2 uur met de tuktuk. Wij hadden geen idee dat we aan zo'n lange trip gingen beginnen.  Maar de tempel (of beter gezegd, het tempelcomplex want het waren er meerdere) was echt wel de moeite waard.

De ene tempel was al maffer dan de andere, vol wassen beelden en opgezette dieren die bewegen, en het verhaal van Krishna uitbeelden... een beetje zoals de efteling bij ons.  Er is een grot nagebouwd waar je door een grote opengesperde slangenbek kon wandelen, met links en rechts allerlei taferelen uit de Bhagavad Gita, het Heilige Schrift van Krishna.  het leek een beetje op een spookhuis op de sinksenfoor,  echt te gek ! Ook de mensen ginder waren al even maf als de tempel zelf... ze dansen en zingen in de ons wel bekende hare krishna stijl, verdringen zich voor het altaar, proberen de beelden aan te raken, en smijten zich languit op de grond in volle overgave voor hun god.

De rit naar huis duurde lang, en we hebben maar NET op tijd onze trein gehaald.  Onderweg wel effe gestopt in de McDonalds !!  ja ja, je leest het goed.  ze hebben een McDo in India .. er staat aleen wel geen rundsvlees op het menu, enkel vis, tofu en kip.  Het is nu 22.30 en de trein is net vertrokken ... next stop : Ajmer, en dan de lokale bus naar Pushkar, in het hart van Rajastan.  Ik ben benieuwd wat ons daar te wachten staat ... zachtjes dommel ik in slaap, op het wiegen van de trein, met vaag gestommel, indische muziek en hindi gebrabbel op de achtergrond... reizen met de trein is echt zalig ...