Cancun, Mexico 15-26 maart 2017

Van Havana naar Cancun... 40 minuutjes vliegen, een klein sprongetje op de kaart, maar een wereld van verschil. Het lijkt wel of je 30 jaar door de tijd gereisd bent en in een andere wereld terechtgekomen bent. Cuba met stoffige weggetjes en kapotte straten waar aftandse oldtimers en paard en kar mekaar kruisen, zijn kale staatswinkels met halflege schappen en het saaie ééntonige eten dat overal het zelfde is, en Cancun met zijn goed onderhouden superbrede straten, dure auto's, een vlot openbaar vervoer systeem, Wallmarkt, Chredraui, Soriana, en andere gigantische hypermarkets waarin je een halve dag verloren kan lopen, luxueuse shopping centra met trendy fashion, z'n hippe bars en ontelbare restaurants voor elk wat wils, z'n moderne dental clinics en andere medische centra voor alles van neus correctie tot lymfendrainage, .. Cancun is net een copie van de USA. We dachten bijna dat we per ongeluk in Florida geland waren.

We keken onze ogen uit onze kop toen we in Wallmarkt inkopen gingen doen. Rijen vol eten, heelder gangen vol producten. Wil je pasta, dan kan je tussen minstens 20 soorten kiezen. De groenten & fruitafdeling was gigantisch. Bakken vol blinkend gepolierd fruit zonder één bruin plekje. Wij stonden daar alsof we nog nooit zoiets gezien hadden en hebben ons natuurlijk volledig laten gaan. Met een bomvolle kar (inclusief franse Brie, Zwitserse chocolade en Belgisch bier), en een grote smile keren we huiswaarts om nog eens lekker zelf te kunnen koken, en dan de rest van de avond Netflix te kijken. Welcome back in the 21st century.

Onze gastvrouwen zijn een holebi koppel dat via Airbnb een kamer verhuurt, twee super sympathieke meisjes. Tijdens een etentje krijgen we van hen een duidelijke uiteenzetting (eerder 'klaagrede') over hoe Mexico echt is en wat er in het land allemaal wel en niet functioneert. De regering en de politiek zijn super corrupt. De doorsnee Mexicaan werkt lange uren voor een karig loon en betaalt enorm veel belastingen. Dat geld verdwijnt helaas grotendeels in de zakken van eerdervernoemde politici ipv dat het de bevolking ten goede komt. Hun schoolsysteem is bijzonder slecht. De gezondheidszorg ook. Er heerst een algemeen ongenoegen en niemand heeft nog een greintje vertrouwen in de politiek. De politie, die ook zwaar onderbetaald is, probeert dan zelf maar een centje bij te verdienen door zoveel mogelijk omkoopgeld op te strijken.

En het geweld, vroegen we, want Mexico heeft bij ons geen al te beste reputatie qua veiligheid. Daar hoefden we ons eigenlijk niet al te veel zorgen over te maken, zolang je je hoofd erbij houdt en niet in het midden van de nacht met een dure smartphone en fonkelende juwelen door donkere steegjes wandelt, ben je redelijk veilig. Vooral in de toeristische buurten, daar zie je trouwens ook de hele tijd politie op straat. Het geweld in Mexico is eerder iets wat zich tussen criminele bendes afspeelt, en is zeker niet tegen toeristen gerricht. En de media blaast het ook geweldig op, de kranten staan vol bloederige foto's van schietpartijen en gewapende overvallen. We hadden onlangs een krant vast, en schrokken ons rot. Gezichten van dodelijke slachtoffers worden in close up in beeld gebracht, bijna op elke bladzijde zie je lijken, met schreeuwerige krantenkoppen als 'opgepast, het geweld komt naar jouw stad'. De rest van de krant is reclame en kruiswoordraadsels.

We zijn uiteindelijk 2 weken in Cancun gebleven, veel langer dan we gedacht hadden. Marco heeft een duik cursus gevolgd en heeft een wrakduik gedaan en een onderwatermuseum bezocht, en ik ben een paar keer gaan kiten op een waanzinnig mooie plek. 'Isla Blanca' is geen eiland zoals de naam doet vermoeden maar een lagune die door een strook zand van de zee gescheiden wordt. Langs de ene kant de azuurblauwe caraibische zee, aan de andere kant het spiegelgladde water van de lagune. Een mooie open plek, onaangeroerd door het toerisme, met enkel een handjevol kiters. Enkel jammer dat er niet veel wind was toen we er waren, maar dat heb je natuurlijk niet te kiezen.

Een andere reden waarom we zo lang in Cancun gebleven zijn, is omdat we ons aan het voorbereiden waren om een busje/auto te kopen. We hadden het idee al langer in ons hoofd, eigenlijk al sinds Ecuador (!), maar gezien we eerst nog naar Cuba gingen was het logischer om de auto pas in Mexico te kopen. Als Marco aan het duiken is, surf ik het wereldwijde web af op zoek naar tweedehands auto's. Onze voorkeur gaat naar zo'n vette amerikaanse surf bus, type Chevy, Dodge of GMC. Helaas zijn degene die we vinden ofwel te duur, of te oud, of met veeeel te veel kilometers op de teller (we hebben er eentje gezien met maar liefst 915.000 kms !!). We hadden ook bijna een dikke Ford Explorer 4x4 Jeep gekocht, maar daar bleek een probleem te zijn met de papieren, dus dat werd ook al een no-go. En we hebben nog een prachtige VW Combi uit '76 gezien, maar gezien dat deze vintage schoonheid maar liefst 41 jaar oud is en de motor enkel luchtgekoeld is ipv watergekoeld vonden we dit niet het juiste voertuig om een trip door Centraal Amerika mee te beginnen.

Maar dan zagen we plotseling een nieuwe advertentie, net online gezet, voor een veel jongere VW Combi die al helemaal tot camper uitgebouwd was en met de hele kampeeruitrusting verkocht werd. BINGO ! De eigenaar is een Europeaan en hij is binnen een paar dagen in Tulum, op zo'n 2 uur van Cancun. En dat bleek ook net onze volgende bestemming te zijn, dus kan niet beter. Op naar Tulum !