Tulum, Mexico 27 maart - 6 april 2017

Tulum is heet !!!! De zon doet hier flink z'n best. Puffend en druipend van het zweet vinden we onze guesthouse. Het was moeilijk om iets betaalbaar te vinden en we moesten al gauw van de strandzone uitwijken naar het centrum, maar het is dan toch nog gelukt om iets voor 20 USD per nacht te vinden. Veel waar kregen we echter niet voor ons geld.. een halve ruwbouw met een vliegenraam ipv een deur, en met bijzondere aandacht voor dieren : kakkerlakken konden vrij in en uit konden lopen door de talrijke grote spleten. Verder stond er niets meer dan een bed en een ventilator die maar twee standen kende : windkracht 10 of niks. De eigenaar was nogal een rare snuiter die vooral op geld uit was, kregen we de indruk.

Toen we de volgende dag met de fiets van het dorp naar de hotelzone reden, werd het ons al snel duidelijk in wat voor een duur jetset-oord we beland waren .. boutique hotels en luxe resorts zij aan zij met zwaar overprijsde juice-bars en beachfront restaurants. Alles eco-chique en superduur. De prijzen staan hier niet in pesos maar in dollars aangegeven, dat zegt al genoeg. Om op het strand te geraken moet je door een hotel lopen want alles is privé-grond.

Zoals wij twee hippies er tegenwoordig uitzien besloten we dan maar door de 'glamping' te lopen, dat is een camping gepimpt met glamour. Geen werptentjes en decathlonstoeltjes hier, maar mongoolse yurths en indianentipi's. Overal hingen droomvangers en boho-style kunstwerkjes in de bomen. En op het strand speelde een DJ uit Berlijn (Katermukke!) In het voorbijlopen zagen we dat de yurths zelfs met airco uitgerust waren. Een beetje nieuwsgierig gingen we even polsen naar de prijs ... en ja hoor, voor zo'n übercooole yurth leg je een luttele 180 USD per nacht neer !

Buiten waanzinnig veel geld opdoen kan je hier ook kitesurfen. Tulum stond al lang op mijn verlanglijstje vanwege de verleidelijke foto's van witte stranden en prachtig blauw water en in bikini surfende chicks. But pictures can be deceiving.. inderdaad, het ziet er hier uit als een plaatje, maar de condities trekken eigenlijk op niets. Weinig wind, volledig onshore , veel stroming, rommelige golven en een klein strandje met weinig plaats. Er zijn echt wel betere plekken om te kiten. Na een knoei-sessie met veel gevloek wordt Tulum bij mij ergens ver onderaan op de schaal van awesomeness geklasseerd. Maar goed ook eigenlijk, nu kan ik me 100% concentreren op wat we hier eigenlijk kwamen doen : een bus kopen !

We waren op slag verliefd toen we hem zagen. Een donkergroene VW Combi '95 helemaal ingericht als camper met Westfalia dak en alles erop en eraan. Ready to roll. De eigenaars zijn een spaans koppeltje, die hem een half jaar geleden als pasagiersbusje gekocht hadden en hem zelf helemaal omgebouwd hebben. Met z'n vieren hebben ze dan een paar maanden rondgetrokken, tot bleek dat 4 mensen op 4 vierkante meter toch een beetje te veel van het goede is en ze besloten hebben elk hun eigen weg verder te gaan. Vandaar dat de bus, met pijn in het hart, verkocht wordt. Een paar kennismakingsrondes, een paar testritjes, een bezoekje aan de mechanico, even samenzitten rond de tafel en bam, the Combi is ours !

We checken uit uit ons hotel, waar de slinkse eigenaar nog snel even probeerde om ons 50 USD af te troggelen voor een fietsslot dat we zogezegd verloren zouden hebben gedaan, en checken in in onze bus. We zijn goed uitgerust en compleet zelfvoorziend, twee bedden (boven en beneden), een keuken met koelkast, een gasvuur voor te koken en genoeg electriciteit voor een 3-4 dagen autonoom te kunnen kamperen. Alle meubels, onderhoudsspullen en kookgerief krijgen we er allemaal bij. En een super handige app, I-Overlander, vertelt ons waar we veilig kunnen kamperen, waar je gas en water kan bijvullen, welke wegen je best wel of niet neemt, en welke de favoriete plekken zijn van andere Overlanders. In Tulum is dat de parking van de lokale supermarkt. We parkeren mee in het rijtje en stappen in het nomaden-leven.

Het is een gezellige bende daar. Voor ons staat nog een combi van een russisch koppeltje met een onderweg geadopteerde witte poedel. 'Verry cheap' zeiden ze, maar ze moeten wel elke 5km aan de kant gaan staan om koelwater bij te vullen. Daarnaast staat een kanjer van een oude afgedankte amerikaanse schoolbus die een Noors viking koppel toebehoort. Zij hebben hem voor 500 USD in de states gekocht en helemaal opgeknapt en ingericht, echt een rijdend huis! Van hen leren we dat we niet alleen op afgelegen stranden mogen gaan staan als we niet beroofd willen worden. Een paar kogelgaten in hun plafond getuigen hier van. En dan stonden er nog een paar Zwitsers met een volledig uitgebouwde 4x4 truck met sandladders en alles erop en eraan voor een heuse Paris-Dakar uit te rijden. Het is een beetje 'iedereen kent iedereen en iedereen is direct welkom'. Er wordt gezellig gebuurt en gekletst.

Nu we een bus hebben zijn we ineens ook heel mobiel, je hebt altijd alles bij en je kan overal heen zonder eerst iets te moeten plannen of boeken. Zalig die vrijheid! Ons eerste uitstapje is een bezoekje aan de Maya Ruines van Tulum, met een speciale tempel ter ere van de God van de Wind. Hoe toepasselijk :-) En gezien het nog steeds ondragelijk warm is, zijn we ook een frisse duik gaan nemen in één van de vele cenotes die het Zuiden van Mexico kent (zo'n 3000 naar't schijnt). Een cenote, of 'sinkhole', is een zoetwaterpoel met heerlijk koel helder water, ontstaan door een gigantische meteoriet die duizenden jaren geleden is ingeslagen en in zijn nasleep overal gaten in de grond heeft nagelaten. Sommige zijn gewoon open, anderen bevinden zich in grotten die met elkaar in verbinding staan. Onze was gedeeltelijk overdekt, 50 meter diep, en er zwommen schildpadden en vissen in.

De tijd vliegt, ondertussen zijn we al twee weken in Tulum. We staan te popelen om hier te vertrekken en ècht aan onze roadtrip te beginnen, maar we moeten nog wachten op onze 'Tarjeta de Circulation'. Dat is de registratie van de auto op Marco zijn naam. Het duur ongeveer twee weken voor we die kunnen ontvangen, dus in de tussentijd besluiten we om alvast terug naar Cancun te rijden om van daaruit dan te kunnen vertrekken zodra we de Tarjeta hebben. Onderweg maken we nog een klein tussenstopje in Playa del Carmen om te overnachten.